Toskańska legenda mówi, że w Europie jaśmin był tak wyjątkowy, że uprawiał go tylko jeden zamożny mężczyzna. Odkupił on bowiem sadzonkę krzewu od podróżnika z Chin. Sadzonka dobrze się przyjęła i dzięki ogrodnikowi, który bardzo o nią dbał zachwycała wszystkich okolicznych mieszkańców. Wielu bogatych i wysoko urodzonych bardzo starało się pozyskać obłędnie pachnący krzew, ale właściciel posiadłości postanowił o zakazie jego rozdawania. Dokładnie sprawdzano, czy goście odwiedzający posiadłość nie zabierają ze sobą gałązek, czy sadzonek.

Ogrodnik, który opiekował się jaśminem był bardzo ubogi. W dniu swojego ślubu, nie mógł pozwolić sobie, by obdarować przyszłą małżonkę żadnym prezentem, więc wręczył jej pęczek jaśminowych kwiatów ze wspomnianego ogrodu. Po ślubie, żona ogrodnika zasadziła we własnym ogrodzie uwiędłą gałązkę z bukietu ślubnego, która przyjęła się, urosła i zakwitła. Legenda mówi, że ogrodnik wraz z żoną żyli długo, szczęśliwie i dostatnio sprzedając jaśminowe sadzonki. Od tego też czasu jaśmin został na stałe włączony do toskańskich bukietów weselnych.